Var olmanın en güçlü parçalarındandı; topluma katkıda bulunmak, dahil olmak ve birbirinin hayatına dokunmak. Kadın, bir yandan çocuğuna Dünya rehberliği yaparken, bir yandan da aktif olabilirdi de. Çünkü gerek emek, gerek fikir, gerek üretmek; toplumun her koldan, her konudan ve her açıdan kadının varlığına ve dokunuşlarına ihtiyacı da vardı aslında. İşte tam da bu yüzden, bundan sonra yapmam gereken, hedefimi gerçekleştirmekti.

Renklerin ahengiydi beni bütünleyen. Kızımın varlığı ise o renklerin ilham kaynağı. Renk sunmuştu hayatıma O; çeşit çeşit, ton ton, yumak yumak. O minik varlığın sunduğu ilhamla aldım elime renkleri ve böylece başladım kablolara renk katmaya.

Gençliğin vermiş olduğu renklilikten devam ettim yoluma. Hippi gibi… Çılgın, renkli, özgür ruhlu… Bu özgürlüğü de yolu yolumdan geçen, destek bekleyen her kadına ikram etmeliydim. Emek veren, emek vermek isteyen, iş geliştirmek isteyen ve gizlendikleri alandan artık dışarı taşması gereken tüm ev kadınlarına… Biraz cesarete ihtiyaçları vardı, biraz güvene, biraz özgüvene. Kazanç sağlamak, topluma dahil olmak, üretebilmek ve toplumda var olabilmekti çünkü en eksik yanlarımız. İşte böylelikle birbirimize dokundukça iyileştik, birbirimize dokundukça gülümsedik ve iplerimiz gibi kendimiz de renklendik. Hippi’yi, değdiği her kablonun her tonunda, böyle değerli kadınların parmak izleriyle işledik. İşte böyle doğdu Hippi. Bir kız çocuğunun doğuşuydu içimdeki renkleri canlandıran, kablolarla buluşturan ve toplum kadınlarına imkan sunduran.

Şimdi hep beraber, rengarenk bir yolda kendimize renk katıyor, renklerimizi de sizlerle paylaşıyoruz.

Yolda buluşmamız dileğimle
Gülay Çalık